Archives for April 2011

Eg saknar sommaren!!

Eg saknar

Varme

Solbrune labbar i flotte sommarsko

grillmat

utepils (til og med sjølv om eg ikkje drikk øl)

Fregner

Sand i mylla tossane

Ferie

bikiniar

pengar

temafestar som vare til langt på natt

andre festar som varar til enda lengre

og alt det andre som bare sommaren kan gjere med hovudet mitt.

 

Det e så sinnsjukt lenge sida forrige sommar, lengre enn det har våre sida noken sommar noken sinne følst det ut som. Eg kan ikkje huske korsen det føltest en gong, å ha ekte sol på kroppen. Ofte når eg ligg i solarium (ofte er egeintlig eit dårlig valg av ord då eg tar solarium sånn max fem gonga i året, og då gjerne fem gongar rett før eg skal kaste kleda) brukar eg å lengte meg vekk til sydenlanda. Alle dissa landa, der dei har palmar, billig mat og menn med rompetaske. Eg knip euga igjen så hardt eg berre kan og så lengtar eg med ned. Latar som om eg høyrer barna som skrik i det dei hoppar i bassenget, at nasa fangar opp den grusomme lukta av boss som har lågge alt for lenge ute i solsteiken men som luktar litt godt likavel for det luktar syden.

?

I August skal eg ned å sjå menn med sokkar i sandalane.To herlege veker i sus og dus på den vakrasta stranda i heile verda, Alcudiastranda. Et tenkjer på ein måte at det er greit å sjå på menn med sokkar i sandalane då eg ikkje får sjå på andre menn. Kanskje det er greit om eg sentraliserer blikket til beina, for e det noke i heile den vakre store verda som ikkje finst sexy i det heile tatt so er det i allefall store salige mannelabbar.

No skal eg tulle meg inn i pleddet innst i hjørnet på sofaen. Og so skal eg klikke meg gjennom alle bilda fra forrige nedovertur, og misunne mi eiga solsleiking. Så skal eg late att dataen og glede meg så hardt at det gjer vondt.

Q: Kva skal du i sommar ?

Q: Kor hardt savnar du han, sommaren altså ?

 

Snart e de me oss vestlenningar som med kråkene, det blir skåtpremie på oss.Nyheita vi alle har venta på kom som eit sjokk i dag tidleg, frå og med hausten 2012 har vi ikkje lenger eit fødetilbod på nordfjordeid sjukehus. Ikkje berre var det oss innbyggjarar som vart totalt overumpla av avgjerdsla vi alle skulle ha våre ein del av, men til og med dei som er tilsette på sjukehuse vart reint overraska når dei innsåg at dei ikkje lenger hadde ein fast arbeidsplass om halvanna år. Det einaste som er verre enn å få fyken må vel være å fyrst høyre om det på radio!

Eg sitte igjen med så mange spørsmål. Er ikkje vi menneskjer vi som bur i utkantane og? Er vi ikkje verdt meir enn skalken på brødet? Betalar vi ikkje nok for oss i det landet som vi så fint kallar ein velferdsstat at vi og skulle hatt rett på livsviktige institusjonar? Skal vi lide for at vi ikkje ønskjer å oppdra ongane våre blandt biltrafikk, eksos og støy, men at dei skal få leve sine barneår i grøne omgivelsar med fuglekvitter og fjøresteinar? Er vi virkelig ikkje menneskjer vi som bur i utkantane?

Regjeringa har i dag gjett sitt endelige svar, vi er ikkje menneskjer. Vi er individer som bur så langt vekke frå politikerane si synsvidde at dei gløymer at vi faktisk finst. Vestlenningar er som tøydokker, berre at dei kan gjennom vedtak og reformar. Det heile enda opp som reine dokketeateret, og den som ler er i alle fall ikkje oss. Minuse med dokketeateret er at det kostar penger, og sia Oslo satsa alle pengane i kulturkassa i ein kjempeopera som berre osloveringar bruka så må man nok kutte ned på heile vestlandsteateret. Om nokre år ligg nok alle dokkene og rekvisitane på dynga.

Frå og med hausten 2012 må vi reise langt for å oppleve det vakraste livet har å by på. Monge kjem til å sjå babyen sin for fyrste gång bak i ein sjukebil, heime i si eiga seng, i ei grøft eller i alle tilfelle med frykt liggande tongt i magen. Ein fin opplevelse kjem til å bli snudd til ein grusom, eit minne for livet kjem til å bli huska som eit mareritt. Ikkje for alle, men for mange blir det ein realitet.

Eg kjem til å bu her til eg døyr. Dei kan leggje ned huset mitt til og med, eg flyttar meg ikkje. Dei kan sentralisere så mykje dei vil, men meg får dei ikkje sentralisert.

? 

 ?Eg vil føde fleire sånne herlige småtroll på nordjordeid sjukehus!

 

I dag har regjeringa vist meg kvifor eg ikkje stemmer i det heile tatt. Dei ekje til å stole på noken av dei.

I dag er eg for fyrste gong sjemd over å bu i norge. Eg sjemst over at rettferdighet ikkje lenger er eit ord i det norske vokabular. Eg har ikkje ord for kor forbanna eg er over heile situasjonen. Og hadde eg trudd det kunne gjort noken forskjell så skulle eg ha meldt meg inn i politikken og fortalt heile verda ka som sprengjer inn i hjartet mitt akkurat no!

 

Eg håpe dokke sjemst!